• Alketa Maksuti ka lindur ne 18.04.1971. në Drithas të Korçës.
  Kam punuar nga 1993- 2005 mësuese matematik - fizike në Pirg të Kor
  Ka botuar në vitin 2000 librin me poezi " Parametra".
  I pëlqen tregimi, proza, publicistika, drama.
  Ka provuar të shkruajë në këto gjini
  Është në pritje të botimit të romanit të pare " Al
  Drama e shkruar prej saj, është vënë në skenë nga teatri i Korcës me regjisor Dhimitër orgocka. Tregimet e saj janë botuar në shqipëri dhe jashtë saj. 
  Diplomuar në master Fizike në fakultetibn e shkencave të natyrës në Tiranë.
  
  
  
  PO TË LË ME NATËN
  
  E po të le me natën udhëtar,
  në çdo cep yjesh kur të arrish
  merr dritën e tyre.  
  E kur të vazhdosh rrugën,
  i vetëm nuk dua të jesh
  me dritën e yjeve 
  rrugën tek unë do gjesh.
  Po të le me natën udhëtar,
  e kur të vazhdosh rrugën
  merr tingujt e saj
  I vetëm nuk dua të jesh,
  nën rritmin e tyre
  rrugën tek unë do të gjesh.
  Po të le me natën udhëtar,
  e kur të vazhdosh rrugën
  me natën mike,
  ndalo veç te zemra ime.
  
  Po të le me natën udhëtar
  e kur të vazhdosh rrugën,
  kujto zërin tim.
  I vetëm nuk dua të jesh,
  nën kumbimin e tij,
  rrugën tek unë do gjesh.
  
  Po të le me natën udhëtar,
  e kur të vazhdosh rrugën
  nuk do marrësh nga unë: 
  natën e mirë!
  Sepse, zgjuar për ty jam 
  deri në të gëdhirë.
  
  
  
  
  
  PRANË DETIT
  
  
  Pranë detit nuk jam, 
  por zhurmën e tij e dëgjoj nga larg,
  oshetimen e tij e marr 
  Në thellësi të shpirtit.
  Pranë detit nuk jam, 
  por në thellësinë e tij zhytur rri,
  me ka rrëmbyer të tërën,
  brenda vetes me ka marr.
  Pranë detit nuk jam,
  por në përqafimin e tij kam humbur,
  e strukur pas tij qendroj.
  
  
  
  
  
  DASHURIA
  
  
  
  Në një pikënisje,
  Merr rrathët e saj dashuria.
  Pështjelljet e saj në zemër mbërrijnë, 
  Atje ku rrathët përndahen në tërë hapësirën.
  Aty rritmet ndryshojnë formën,
  Rrotullimi i ravijëzimit, 
  përdridhet në dimensionet e shpirtit.
  Krahët e futurës dashuria përplas,
  Atje,ku bukuritë janë ndaluar.
  
  
  
  KORÇËS
  
  Vij gjithnjë tek ti,
  i gjej hapur krahët e tu.
  Ledhet e tua i dua,
  Ashtu siç dëshironte
  diturinë tënde.
  
  Diturinë tënde
  e marr ngado;
  nga rrugët me kalldrëm,
  nga shtëpitë muze
  të gëdhendura me gur.
  Nga bulevardet me blij aromatik,
  nga biblioteka,
  nga libraritë,
  nga dialogjet mes miqsh.
  
  Tek njerëzit që i përshëndes:
  “Mirëmëngjes”
  “Mirdita"
  “Natën e ...
  
  
  
  
  
  QERPIKËT E ERRËT
  
  
  Në buzë të palyera,
  Cigarja buzëkuq.
  Në qerpikët e errët,të gjatë, 
  Ftohtësia rimel
  Në faqet e rrudhura nga koha.
  Dhimbja, krem,
  Rreth syve, dritëhije, trishtimi.
  Ecën sokakeve, trotuareve,
  Dhe prapë atje 
  Ti kaq e mjerë!
  Ti kaq e ngrirë,
  Ti akullnajë prej vitesh!
  Në buzët e palyera
  Helmi i ngjitur.
  Në qerpikët e errët, të gjatë,
  Cikma përpëlitur.
  Në faqet e rrudhura 
  Vraja stolisur.
  Në sytë vreri i tonuar
  Ti kaq e mjerë! 
  Ti kaq e ngrirë!
  Ti akullnajë prej vitesh!
  Pranverë,Verë,Vjeshtë ,Dimër, 
  Rituali përsëritet.
  Ti kaq e mjerë! 
  Ti kaq e ngrirë!
  Ti akullnajë prej vitesh!