Donika Komani
QESHTE ME MUA
Qeshte me mua? Me sfidon tinezisht heshtja!
Jam shternguar fort ne shpirt, sikur po mu afrohka ngadal vdekja!
Me vjen drritherim kjo ndjenje me duket sikur e perjetuar!
Kjo kohe nuk po kalon e mua me duket e vjetruar!
Habitem se si ditet duken shekuj,nderkohe kalojne muaj!
Kalojn shum e ca gjera nuk lodhen duke u perkujtuar!
Perderisa sot 1 vite pershkruaja endrren ne te cilen te kerkoja ty,
sot jam po e njejta por po shkruaj ate te pakte qe me mbet nga ti!!
Me mbeti vetem gjysma e zemres e djegur,ne hi e shendrruar...
se edhe kujtimet mi moren, mi treten vendet e harruara!
Ahh! Vendi kur me hodhe te parin shikim,
fshehu aq shum emocjone qe pritshin shperthim!
Me nostalgji shoh ato vende kur takoheshim,
era mi sjell fjalet kur dashurin njeri-tjeterit deftoishim...
Kam mall per enderren e ngroht nga e cila u zgjova...
Frikohem ne realitetin qe u mesova!!
Dikur...avujt e ftoft te mengjesit ngrohnin zemren time!
Shpresa ushqente shpirtin notoja ne enderrime!
Rrezet e diellit udhetonin pafundsisht ne hapesire!
Shkelqim ari dominonte drita e syve te mi!
Ndonese ky shpirt ende therret e therret,
e degjon imazhi yt dhe ende si shigjete embel ther!
Ne njesine me te frikshme kur aroma jote preke,
rrufeja ndez flake, oqeani vrullshem rreshqet!
Kujtim qe rikthehet reprize vetem per shpirtin...
ashtu i shkrete,struket si sekret i rrefimit me priftin!
Dua te qmendem andaj nuk mund ta mendoj dot,
se tashme shkuan sa muaj e plaga ime ende meson te belbezoj!
Asnje ndrryshim me i vogli nuk u shfaq,
komunizem i rraskapitur sundon i ngrat!
Strukur nen lotet renkon shpresa ime e marr-pa destinacjon
Pa shije te mbetur ne kerkim te melmeses qe helmon-pa emeruar zemren tundon!
Me thuaj qfare je ti qe kaq shume me terheq?!
Me thuaj cila eshte ajo magji qe keshtu fuqishem me rremben?!
Iluzjon i pathyeshem pas qkaje vrapoj?!
Pas hijes se shpirtit Zotin qe kerkon!
Por a tretet shpirti valle ne akullin qe spervelon?!
Ndoshta ateher kur dielli rrezet burgon!
Me thuaj jam e detyruar patjeter tkem imunitet?!
Te luftoj ne kete beteje gjersa dhimbja tmos me trete?!
Se te deshiroj afer te mberthyer mbrenda qdo qasti,
te njeje shikimin qe rremben fuqit... por ti mos degjo!
Deshiroj te burgos mbrenda zemres driten e briliantit,
te ndjeje se si dehemi thelle ne shpirte...por ti mos shiko!
Mos... te lutem mos me zhyt ne det,
sepse spo mesoj dot note e pastaj po mbytem krejt!
Se kam frike nga qetesia e shpirtit kur erresira me perqafon,
se malli per ty humbe arsyen dhe pas kujtimeve vrapon!
Kam frike nga zeri mbrenda meje qe therret,
ashtu i trishtuar per emrin tend papushim flet!!
Kam frike kur diqka e bukur ndodhe,
se mos vetmia padashur zbulon!!
FLUTURO PELLUMBESH
Agimet e këndsheme po presin!
Nisu pëllumbesh!
Dielli rrezet po i zbulon!
Pellumbesh perqafoje ngrohtesin!
Sa premtues ky qiellë!
Lejo që zemra ti zgjedhë nuancat!
Ky kontrast në xhama shkeltë,
që vran pafajsit e ngrata!
Fuluturo pëllmbeshë në këtë të pakfijshmen kaltersi...
Fulturo edhe kur gjithqka duket errësirë!
Mos e lësho yllin
por shëndrriti udhët e tua!
Bëju e lumtur pëllumbesh
porsi flladi kur prek lulet e bekuara!
Fluturo edhe ti mbi to e rrëmbeje nektarin,
përpara se bletët pranverën të ia falin të thatit!
ASAJ QË VENDOSI TË NDRZSHOJË MENZRËN E JETESËS
Shpirte i humbur ne shkretetire,
ne mes te botes por ne vetmi!
Lumenjte per te jan mbledhe
qudi rrenjet dot si hedhe!
Nuk qetesohet se shpirti i edhte trazuar
kerkon uje jete ne kohen qe ka shkuar!
Ujin e vertet asksh s'ia jep te pije!
Mundohet te shuan etje e humbur ne kujtim!
Ne kete vend, ne kete toke,
paska qene e huaj!
Si udhetar neper bote
qe kerkon token e premtuar!
Ne kete udhetim aq te gjate
sa e sa pranvera paskan shkuar!
Si i qelen lulet valle
diellin e vertete pa e shikuar?!
Po shkone edhe kjo nate ,
mbaron historia si lundertare!
Ne breg do te arrije
ne nje tjeter jete, ne nje tjeter udhetime!
Por koken prapa vazhdimisht kthene!
Ndjen ne shpirte mallin qe do ta kete!
Mall per valet e detit qe do ti le pas!
Mall per lotet e qiellit qe e ujiten deri ne kete qaste!
Ndjene ne zemer qe diqka e there!
Eren qe fryu, qe e solli ne kete dete!
Nostalgji per fushat me lule qe ia dhan jeten ...
Nostalgji per frytet e kesaj toke qe ia falen buzeqeshjen...
Fluturone ne kohe shfletone faqet e viteve!
Fshihet e tinezisht lotone! Zbulohet me ane te shikimeve!
Largon para vetes, kerkone te vetmin shpetim!
Syte e botes jane te eger, diten e fndit japin ngushllim!
Drejtone syte nga qielli ,
pervetson energjin kur dritat ndezen!
Shehe veten femije,
kur mesoi notin e pare ne detin e jetes!
Kufizohet ne kohe!
Largon mendjen nga ato shtigje!
Diqka e shterngone ne gjoks!
Papritur ndjen te shemtaren dhembje!
Por edhe pse ajo eshte pjese e zemres,
mos e kujto!
Edhe dhimbja eshte dhurat prej Zotit,
mos harro!
Kur diqka te ike, nuk tregon ku shkone!
Ky udhetim mbaroj, thjeshte po enderrone!
Mirepo ti enderro, sepse vetem ne enderr nuk ka ligje!
Vetem ne kujtese munde te shohesh fshehurazi!
Brigjeve te detit ngadal po iu afrohesh,
aty pret dikush, bashke ta rrotulloni boten!
Se shpejte shkuan vitet e udhetimit!
Do te ndertohet qerdhe sikur dallendyshet ne fund te prillit!
Por ato flutrojne edhe ne qiell me shi,
do e mberrishe gjelberimin- beso ne dashuri!
Se dashuria u nderroj vend maleve, nuk e priti mrekulline!
Kerko tek vetja se aty do e gjeshe magjine !!!
ILUZION
Edhe në ato netë
kur në shpirtë kisha vetmin...
Edhe në ato ëndërra
kur pareshtur kërkoja DETIN TIM...!
Unë zgjohesha në të njejtin orarë,
kisha të njejtën ngutje...
Kisha po të njejtën ndjenjë
gjersa ecja acaj rruge...!
Nuk u lodha asnjëherë me iluzione,
pothuajse vrapoja...
Duke shpresuar që në njërin prej mengjeseve
DETIN do e shijoja...!
E herë më SHUMË, e herë më PAKË...
Shpeshë herë skisha asnjë FATË...!
Në DETIN TIM notoja si e marrë...
Por më pastaj zemra papë mbetka e thatë... !!!
Qeshte me mua? Me sfidon tinezisht heshtja!
Jam shternguar fort ne shpirt, sikur po mu afrohka ngadal vdekja!
Me vjen drritherim kjo ndjenje me duket sikur e perjetuar!
Kjo kohe nuk po kalon e mua me duket e vjetruar!
Habitem se si ditet duken shekuj,nderkohe kalojne muaj!
Kalojn shum e ca gjera nuk lodhen duke u perkujtuar!
Perderisa sot 1 vite pershkruaja endrren ne te cilen te kerkoja ty,
sot jam po e njejta por po shkruaj ate te pakte qe me mbet nga ti!!
Me mbeti vetem gjysma e zemres e djegur,ne hi e shendrruar...
se edhe kujtimet mi moren, mi treten vendet e harruara!
Ahh! Vendi kur me hodhe te parin shikim,
fshehu aq shum emocjone qe pritshin shperthim!
Me nostalgji shoh ato vende kur takoheshim,
era mi sjell fjalet kur dashurin njeri-tjeterit deftoishim...
Kam mall per enderren e ngroht nga e cila u zgjova...
Frikohem ne realitetin qe u mesova!!
Dikur...avujt e ftoft te mengjesit ngrohnin zemren time!
Shpresa ushqente shpirtin notoja ne enderrime!
Rrezet e diellit udhetonin pafundsisht ne hapesire!
Shkelqim ari dominonte drita e syve te mi!
Ndonese ky shpirt ende therret e therret,
e degjon imazhi yt dhe ende si shigjete embel ther!
Ne njesine me te frikshme kur aroma jote preke,
rrufeja ndez flake, oqeani vrullshem rreshqet!
Kujtim qe rikthehet reprize vetem per shpirtin...
ashtu i shkrete,struket si sekret i rrefimit me priftin!
Dua te qmendem andaj nuk mund ta mendoj dot,
se tashme shkuan sa muaj e plaga ime ende meson te belbezoj!
Asnje ndrryshim me i vogli nuk u shfaq,
komunizem i rraskapitur sundon i ngrat!
Strukur nen lotet renkon shpresa ime e marr-pa destinacjon
Pa shije te mbetur ne kerkim te melmeses qe helmon-pa emeruar zemren tundon!
Me thuaj qfare je ti qe kaq shume me terheq?!
Me thuaj cila eshte ajo magji qe keshtu fuqishem me rremben?!
Iluzjon i pathyeshem pas qkaje vrapoj?!
Pas hijes se shpirtit Zotin qe kerkon!
Por a tretet shpirti valle ne akullin qe spervelon?!
Ndoshta ateher kur dielli rrezet burgon!
Me thuaj jam e detyruar patjeter tkem imunitet?!
Te luftoj ne kete beteje gjersa dhimbja tmos me trete?!
Se te deshiroj afer te mberthyer mbrenda qdo qasti,
te njeje shikimin qe rremben fuqit... por ti mos degjo!
Deshiroj te burgos mbrenda zemres driten e briliantit,
te ndjeje se si dehemi thelle ne shpirte...por ti mos shiko!
Mos... te lutem mos me zhyt ne det,
sepse spo mesoj dot note e pastaj po mbytem krejt!
Se kam frike nga qetesia e shpirtit kur erresira me perqafon,
se malli per ty humbe arsyen dhe pas kujtimeve vrapon!
Kam frike nga zeri mbrenda meje qe therret,
ashtu i trishtuar per emrin tend papushim flet!!
Kam frike kur diqka e bukur ndodhe,
se mos vetmia padashur zbulon!!
FLUTURO PELLUMBESH
Agimet e këndsheme po presin!
Nisu pëllumbesh!
Dielli rrezet po i zbulon!
Pellumbesh perqafoje ngrohtesin!
Sa premtues ky qiellë!
Lejo që zemra ti zgjedhë nuancat!
Ky kontrast në xhama shkeltë,
që vran pafajsit e ngrata!
Fuluturo pëllmbeshë në këtë të pakfijshmen kaltersi...
Fulturo edhe kur gjithqka duket errësirë!
Mos e lësho yllin
por shëndrriti udhët e tua!
Bëju e lumtur pëllumbesh
porsi flladi kur prek lulet e bekuara!
Fluturo edhe ti mbi to e rrëmbeje nektarin,
përpara se bletët pranverën të ia falin të thatit!
ASAJ QË VENDOSI TË NDRZSHOJË MENZRËN E JETESËS
Shpirte i humbur ne shkretetire,
ne mes te botes por ne vetmi!
Lumenjte per te jan mbledhe
qudi rrenjet dot si hedhe!
Nuk qetesohet se shpirti i edhte trazuar
kerkon uje jete ne kohen qe ka shkuar!
Ujin e vertet asksh s'ia jep te pije!
Mundohet te shuan etje e humbur ne kujtim!
Ne kete vend, ne kete toke,
paska qene e huaj!
Si udhetar neper bote
qe kerkon token e premtuar!
Ne kete udhetim aq te gjate
sa e sa pranvera paskan shkuar!
Si i qelen lulet valle
diellin e vertete pa e shikuar?!
Po shkone edhe kjo nate ,
mbaron historia si lundertare!
Ne breg do te arrije
ne nje tjeter jete, ne nje tjeter udhetime!
Por koken prapa vazhdimisht kthene!
Ndjen ne shpirte mallin qe do ta kete!
Mall per valet e detit qe do ti le pas!
Mall per lotet e qiellit qe e ujiten deri ne kete qaste!
Ndjene ne zemer qe diqka e there!
Eren qe fryu, qe e solli ne kete dete!
Nostalgji per fushat me lule qe ia dhan jeten ...
Nostalgji per frytet e kesaj toke qe ia falen buzeqeshjen...
Fluturone ne kohe shfletone faqet e viteve!
Fshihet e tinezisht lotone! Zbulohet me ane te shikimeve!
Largon para vetes, kerkone te vetmin shpetim!
Syte e botes jane te eger, diten e fndit japin ngushllim!
Drejtone syte nga qielli ,
pervetson energjin kur dritat ndezen!
Shehe veten femije,
kur mesoi notin e pare ne detin e jetes!
Kufizohet ne kohe!
Largon mendjen nga ato shtigje!
Diqka e shterngone ne gjoks!
Papritur ndjen te shemtaren dhembje!
Por edhe pse ajo eshte pjese e zemres,
mos e kujto!
Edhe dhimbja eshte dhurat prej Zotit,
mos harro!
Kur diqka te ike, nuk tregon ku shkone!
Ky udhetim mbaroj, thjeshte po enderrone!
Mirepo ti enderro, sepse vetem ne enderr nuk ka ligje!
Vetem ne kujtese munde te shohesh fshehurazi!
Brigjeve te detit ngadal po iu afrohesh,
aty pret dikush, bashke ta rrotulloni boten!
Se shpejte shkuan vitet e udhetimit!
Do te ndertohet qerdhe sikur dallendyshet ne fund te prillit!
Por ato flutrojne edhe ne qiell me shi,
do e mberrishe gjelberimin- beso ne dashuri!
Se dashuria u nderroj vend maleve, nuk e priti mrekulline!
Kerko tek vetja se aty do e gjeshe magjine !!!
ILUZION
Edhe në ato netë
kur në shpirtë kisha vetmin...
Edhe në ato ëndërra
kur pareshtur kërkoja DETIN TIM...!
Unë zgjohesha në të njejtin orarë,
kisha të njejtën ngutje...
Kisha po të njejtën ndjenjë
gjersa ecja acaj rruge...!
Nuk u lodha asnjëherë me iluzione,
pothuajse vrapoja...
Duke shpresuar që në njërin prej mengjeseve
DETIN do e shijoja...!
E herë më SHUMË, e herë më PAKË...
Shpeshë herë skisha asnjë FATË...!
Në DETIN TIM notoja si e marrë...
Por më pastaj zemra papë mbetka e thatë... !!!