LINDITA PRENGA
TU LUTA DASHURI
Tu luta tu luta
boten ta shikosh
me syrin e se drejtes
te dish te gjykosh
Tu luta tu luta
te japesh dashuri
te jesh vetetja
e gjitha te jesh ti
Tu luta tu luta
buzeqeshje te dhurosh
te ngohesh dashurine
te mundohesh te gezosh
Tu luta tu luta
te duash me gjith shpirt
lumturin ta shijosh
si kristali qe shndrit
Te dua te ndjej
thelle ne zemren time
thesar i vetevetes
dashuri imtime
Me degjove e dija
dashuri.perrallore
je ne zemren time
e embel engjellore
Te dyja se bashku
un edhe ti
gjejme njana tjetren
emerohesh dashuri
PER TY KUSHERIRA IME
Ne lulene rinise jeta. te tradhtoj
nga kjo bot e brisht ,nder krahe te tundoj.
Ne lulen e rinis ti e dashura ime
na le me pikellim ,pa na dhen shpjegime.
Ne moshen me te bukur ,kur jeta lumturonte
te hodhi nga krahet qe toka te gezonte.
Nene ti u bere ,mizoria te tundoj,
bashk me perteritjen toka te gezoj.
Mu than syt e ballit, e loti u shterrua
pran gureve te varrit plot lule rrethuar.
Malli me shtegton ,ne vitet e femirise
te shikoj nje here me syrin e dashurise.
Pran varrit tend do vij te te cmallem
te pyes,te me pyesish,e lotet te dalin.
Te ve nje tuf lule ,te kujtoj kur ishe
u kepute nga jeta qe sapo e nise.
Nje gusht dhe do marr ,permbi varrin tend
ta puth ta percmallem ,e shpirti te zej vend.
E di qe do me degjosh, kam shum per te thene
un do flas e dashur e ti nuk je me.
Do doja qe te shterngoja ne krahet e mi
ashtu sikur benim kur ishim femij.
Por , e di me kot me,lodhin.,mendimet
nuk do kthehesh me ti kusherira ime.
Andaj do jetoj me imazhin e femijerise
qe te,te kem prane ne zemren e permalluar.
Do kujtoj te mirat por,kujtimet keputen
prap malli me shterngon e fjalet me mbyten.
VAZHDIMESIA
Nje yll prej qellit u shkeput
vrazhda e zjarrte ndriti kaltersine.
Rrugen drejt tokes mori me ngut
pa e ditur a do gjeje strehim.
Qielli seq u ndez ,mori flake
galaktikat veshtronin.
Drejt tokes hodhen syte
cka po perjetonin.
Ylli seq u shua bashke me nostalgjine
qelli dalngadale po merrte kaltersine.
Ylli diku ra te tjere jete moren
i thane lamtumire e me sy e percollen.
Galaktikat heshten ,hana po veshtronte
diku ne vetmi dhe ajo mendonte.
Fletet jeta hedh i ruan ne vetvete
tek fletet e saj ylli mban nje peshe .
Peshen e kohes, e te kaltersise
bukurise se heshtur ,gjithesise qiellore,
Mban jeten e tije , kohen ne vazhdim
u shua nje yll nje tjeter lind .
HESHTJA E PLAKUT
Pran oxhakut fort i heshtun
durt e tij te mbush me kalla.
Shum mendushem por i qeshun
hije i paskan floket e bardha.
Syt e tij veshtrimin larg
kishin hedhun drejt dritares.
Njenen dore e mbante ne zemer
e me tjetren pinte cingaren.
Drut ne oxhak po mernin flak
tymi rrugen drejt nga qielli.
E mustaqet dredhte plaku
s'po e nisja dot kuvendin.
Plot me mall ne sy e pash
dhe pa fol un kuvendova .
Syt e tij shkrunin nje harte
atje thell gjithcka lexova
U largova plot me mall
Tu rrit ndera e jete te gjate.
Doren ne zemer vuni plaku
Ardhsh e bardh bije, dera hapt.
Doren ne zemer e shterngova
i buzqesha, e perqafova.
Doren i hodha permbi flok
ne syt tij un shum lexova .
Ne mes heshtjes u largova
me buzqeshjen e ciltersise .
Me dore ne zemer e pershendeta
mendimtarin e malsise.
NDOSHTA
Ndoshta fjalet diku ngelin
bashke me kohen hedhin shtatin
ndashta fjalet diku ngecin
por prap kohes i zgjojne mallin
Ndoshta rruget diku humbin
se nuk shkilen per shtegtim
por breznit i rujn ne mendje
rruge te vjetra plot meditim
Noshta zogjt ndalin shtegtimet
e folene e kan harru
por prap ndoshta ste lan kujtimet
fole te re kan me ndertu
Ndoshta heshtja mbetet heshtje
e dikur ka me 'u zgju
e kuvendi me zan vend
fjalt e heshtme me i nigju
Edhe kanga nuk nigjohet
kur ne heshtje ajo kendohet
e ne heshtje kur qan zemra
loti ne faqe nuk ndalohet
Tu luta tu luta
boten ta shikosh
me syrin e se drejtes
te dish te gjykosh
Tu luta tu luta
te japesh dashuri
te jesh vetetja
e gjitha te jesh ti
Tu luta tu luta
buzeqeshje te dhurosh
te ngohesh dashurine
te mundohesh te gezosh
Tu luta tu luta
te duash me gjith shpirt
lumturin ta shijosh
si kristali qe shndrit
Te dua te ndjej
thelle ne zemren time
thesar i vetevetes
dashuri imtime
Me degjove e dija
dashuri.perrallore
je ne zemren time
e embel engjellore
Te dyja se bashku
un edhe ti
gjejme njana tjetren
emerohesh dashuri
PER TY KUSHERIRA IME
Ne lulene rinise jeta. te tradhtoj
nga kjo bot e brisht ,nder krahe te tundoj.
Ne lulen e rinis ti e dashura ime
na le me pikellim ,pa na dhen shpjegime.
Ne moshen me te bukur ,kur jeta lumturonte
te hodhi nga krahet qe toka te gezonte.
Nene ti u bere ,mizoria te tundoj,
bashk me perteritjen toka te gezoj.
Mu than syt e ballit, e loti u shterrua
pran gureve te varrit plot lule rrethuar.
Malli me shtegton ,ne vitet e femirise
te shikoj nje here me syrin e dashurise.
Pran varrit tend do vij te te cmallem
te pyes,te me pyesish,e lotet te dalin.
Te ve nje tuf lule ,te kujtoj kur ishe
u kepute nga jeta qe sapo e nise.
Nje gusht dhe do marr ,permbi varrin tend
ta puth ta percmallem ,e shpirti te zej vend.
E di qe do me degjosh, kam shum per te thene
un do flas e dashur e ti nuk je me.
Do doja qe te shterngoja ne krahet e mi
ashtu sikur benim kur ishim femij.
Por , e di me kot me,lodhin.,mendimet
nuk do kthehesh me ti kusherira ime.
Andaj do jetoj me imazhin e femijerise
qe te,te kem prane ne zemren e permalluar.
Do kujtoj te mirat por,kujtimet keputen
prap malli me shterngon e fjalet me mbyten.
VAZHDIMESIA
Nje yll prej qellit u shkeput
vrazhda e zjarrte ndriti kaltersine.
Rrugen drejt tokes mori me ngut
pa e ditur a do gjeje strehim.
Qielli seq u ndez ,mori flake
galaktikat veshtronin.
Drejt tokes hodhen syte
cka po perjetonin.
Ylli seq u shua bashke me nostalgjine
qelli dalngadale po merrte kaltersine.
Ylli diku ra te tjere jete moren
i thane lamtumire e me sy e percollen.
Galaktikat heshten ,hana po veshtronte
diku ne vetmi dhe ajo mendonte.
Fletet jeta hedh i ruan ne vetvete
tek fletet e saj ylli mban nje peshe .
Peshen e kohes, e te kaltersise
bukurise se heshtur ,gjithesise qiellore,
Mban jeten e tije , kohen ne vazhdim
u shua nje yll nje tjeter lind .
HESHTJA E PLAKUT
Pran oxhakut fort i heshtun
durt e tij te mbush me kalla.
Shum mendushem por i qeshun
hije i paskan floket e bardha.
Syt e tij veshtrimin larg
kishin hedhun drejt dritares.
Njenen dore e mbante ne zemer
e me tjetren pinte cingaren.
Drut ne oxhak po mernin flak
tymi rrugen drejt nga qielli.
E mustaqet dredhte plaku
s'po e nisja dot kuvendin.
Plot me mall ne sy e pash
dhe pa fol un kuvendova .
Syt e tij shkrunin nje harte
atje thell gjithcka lexova
U largova plot me mall
Tu rrit ndera e jete te gjate.
Doren ne zemer vuni plaku
Ardhsh e bardh bije, dera hapt.
Doren ne zemer e shterngova
i buzqesha, e perqafova.
Doren i hodha permbi flok
ne syt tij un shum lexova .
Ne mes heshtjes u largova
me buzqeshjen e ciltersise .
Me dore ne zemer e pershendeta
mendimtarin e malsise.
NDOSHTA
Ndoshta fjalet diku ngelin
bashke me kohen hedhin shtatin
ndashta fjalet diku ngecin
por prap kohes i zgjojne mallin
Ndoshta rruget diku humbin
se nuk shkilen per shtegtim
por breznit i rujn ne mendje
rruge te vjetra plot meditim
Noshta zogjt ndalin shtegtimet
e folene e kan harru
por prap ndoshta ste lan kujtimet
fole te re kan me ndertu
Ndoshta heshtja mbetet heshtje
e dikur ka me 'u zgju
e kuvendi me zan vend
fjalt e heshtme me i nigju
Edhe kanga nuk nigjohet
kur ne heshtje ajo kendohet
e ne heshtje kur qan zemra
loti ne faqe nuk ndalohet